Betaalbaarheid en de historische context.

In de middeleeuwen regelden de Gilden (de voorlopers van de huidige vakbonden) de zorg voor ouderen die niet meer konden werken. De noodhulpen, die naast de leerjongens en knechten aangesteld waren, moesten ongeveer de helft van hun inkomsten afstaan aan de oudere gildebroeders. In ruil daarvoor konden zij lid worden van de Gilde die ook aanspraak konden maken op de oudedagsvoorziening.

Ouderen die geen lid konden of wilden worden van een Gilde, bleven tot aan hun dood bij de kinderen wonen. Ze werkten dan mee op een boerderij of in de werkplaats en werden dan tot hun dood verzorgd door de kinderen. Dus in ruil voor werk werd er dan voor ze gezorgd.

Tot 1950 was er geen aparte zorg voor de ouderen. Er waren wel plaatsen waar de ouderen samen woonden maar deze waren niet ingericht naar de zorgbehoefte. De reden was dat er toen nog te weinig ouderen waren om speciale kostbare instellingen voor te maken. Ouderen werden toen verzorgd door familie, de kerk en gemeenten dus er waren ook weinig kosten voor de ouderen zelf.

 Betaalbaarheid in nationaal en internationaal perspectief.

Zoals te zien is in bovenstaand tabel, staat Nederland met zorgkosten op de vierde plaats. Het blauwe balkje geeft de kosten van de overheid weer en het grijze balkje de kosten die men zelf moet betalen voor de zorg.

We zien dan dat in Zwitserland, Servië, Cyprus, Albanië en Montenegro de zorgkosten die voor eigen rekening zijn een stuk hoger liggen dan die in Nederland.

We kunnen dus concluderen dat het grootste deel van de zorgkosten in Nederland door de overheid betaald wordt.

Weetje: in Cuba is de gezondheidszorg gratis en in China kunnen ouderen hun kinderen voor de rechter slepen om financiële en emotionele ondersteuning af te dwingen

Overheidsbeleid ten aanzien van de betaalbaarheid en wet en regelgeving.

Vanuit de overheid is er de Wet Langdurige zorg. Deze wet is er voor mensen die de hele dag intensieve zorg nodig hebben zoals verpleging, persoonlijke verzorging, geneeskundige zorg en langdurig verblijf in een zorginstelling. Hiervoor betaalt men een eigen bijdrage. Deze bijdrage is afhankelijk van het inkomen en vermogen. Deze kan berekend worden op de site van het Centraal Administratiekantoor.

Voor langdurig verblijf in een zorginstelling is de hoge eigen bijdrage van toepassing. Als er zorg is zonder verblijf, dan is de lage eigen bijdrage verschuldigd.

De eerste 6 maanden na indicatie door het Centrum Indicatiestelling Zorg wordt de lage eigen bijdrage betaalt, onafhankelijk van het type zorg dat men krijgt.

Als iemand in een zorginstelling woont, betaalt hij na 6 maanden de hoge eigen bijdrage, uitzondering wanneer de partner nog thuis woont, dan blijft de lage eigen bijdrage van toepassing.

De Wet maatschappelijke ondersteuning zorgt ervoor dat mensen zo normaal mogelijk hun dagelijkse leven kunnen leiden. Dagbesteding, vervoer en kortdurend verblijf vallen allemaal onder de WMO. Hiervoor geldt een eigen bijdrage en deze is per gemeente verschillend. De WMO wordt ook door de gemeente geregeld.

De WMO en de WLZ mogen samen niet hoger zijn dan de maximaal eigen bijdrage voor de leeftijd, gezinssituatie en het inkomen.

zorggebruik van ouderen:

Koppeling naar nationale en internationale gezondheidszorg- en welzijnsorganisaties die zich bezighouden met de betaalbaarheid van de zorg.

De Nederlandse zorgautoriteit heeft de Regeling prestaties en tarieven medische specialistische zorg vastgesteld. Zij regelen het declaratiesysteem en de maximale kosten voor medische specialistische zorg in Nederland.

Duitsland heeft een publiekelijk ziekenfonds, iedereen betaald een vast percentage voor zijn inkomen. Er wordt altijd een eigen bijdrage gevraagd. Van medicijnen moet men 10% betalen en als men in het ziekenhuis ligt dan wordt er €10 'liggeld' gevraagd. Ook kennen ze een private zorgverzekering, de premie is gebaseerd op het soort polis maar ook de leeftijd, het geslacht en de gezondheidssituatie. De premies starten vanaf €300 per maand en kunnen oplopen tot €500 a €600.

In Engeland heb je het NHS 'National health service'. De gezondheidszorg wordt volledig gefinancierd door belastinggeld, ook de zorg voor ouderen in een verzorgingshuis. Nadeel is dat ze een hoge wachtlijst hebben en de kwaliteit van behandelingen verliezen. Steeds meer Britten stappen daarom over op een private ziektekostenverzekering. Deze is alleen bereikbaar voor mensen met een hoger inkomen.

Amerika heeft ObamaCare, dit is een beperkte verzekering die de zorg toegankelijker maakt voor ouderen, gehandicapten en de zwakkeren. Deze verzekering wordt door de overheid geregeld. De kosten van een verzekering liggen in Amerika vele malen hoger. Ze kennen daar namelijk geen zorgtoeslag.

In Rusland bestaat er een 'gratis' zorgverzekering namelijk OMC, deze is beschikbaar voor alle Russen, ook de ouderen. Je kan ook kiezen voor een particuliere zorgverzekering, de DMC. Deze heeft een betere dekking en kost tussen de €165 en €700 per jaar en is alleen bereikbaar voor Russen met een goed inkomen.

Ouderen worden in China meestal overgedragen aan de mantelzorgers. Mocht dit niet kunnen en moeten ze echt naar een verzorgingshuis, dan is de familie verantwoordelijk voor de te dragen kosten.

In Canada is de zorg voor ouderen erg goed. Ouderen in een verzorgingshuis dragen geen kosten want dit wordt bekostigd door de overheid        

Onze visie

Wij vinden dat solidariteit één van de kenmerken is van het Nederlandse zorgstelsel. De gezonde, jonge mensen betalen mee aan de zorgkosten van de zieken of de ouderen. Dit moet ook, zo kunnen ouderen meer gebruik maken van hun verzekering en van medische hulp.

Nederland is één van de duurste ter wereld als het om gezondheidszorg gaat. Daarom stuurt de overheid steeds meer aan op de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt. Niet alle zorg wordt meer door de overheid betaald. Er wordt fors bezuinigd op de langdurige zorg en ouderen moeten steeds meer zelf gaan regelen en betalen. Wij vinden dat ouderen zo lang mogelijk thuis moeten kunnen wonen met hulp van de mensen om hen heen, dit moet echter niet ten koste gaan van de sociale omgeving.

Volgens het onderzoek van het VUMC (prof.dr. D.J.H. Deeg, 2015) ontbreekt er een duidelijk plan van aanpak om ouderen te faciliteren en te ondersteunen. Daarom kiest de overheid voor verlaging van pensioenkosten door ouderen langer te laten werken. Door ouderen meer van de benodigde zorg te laten betrekken uit hun sociale netwerk, streeft men lagere zorgkosten.

Er moet zeker niet bezuinigd worden in de ouderenzorg. Sommige mensen hebben gewoon echt hulp nodig en met de bezuinigingen wordt deze steeds minder toegankelijk. Zo blijft er een verschil in gezondheid tussen mensen uit verschillende economische klassen. Mensen mijden noodzakelijke zorg met minder financiële middelen. De zorg moet betaalbaar worden voor ouderen, zij hebben jarenlang gewerkt voor hun welvaart en hier hebben ze recht op.

Bronnen

https://www.nibud.nl/consumenten/zorgkosten/

https://fd.nl/economie-politiek/1159315/hoe-solidair-is-het-nederlandse-zorgstelsel-nog

https://www.zorgprismapubliek.nl/producten/patientgroepen/ouderenzorg/row-2/wat-zijn-de-gemiddelde-zorgkosten-van-ouderen/

https://www.vumc.nl/onderzoek/promoties/juni-2015/afscheid-deeg/